به بهانه تو
«بسم الحی لایموت»
چه زود چهارسال گذشت از آن روزهای غمناکِ فراموش نشدنی ، درست است که می گویند انسان فراموش کار است و از یاد می برد اما یکسری اتفاقات ، لحظات ... را نمی شود از یاد برد ... یکسری آدم ها را نمی شود از یاد برد...
من هنوز همه چیز را با جزئیات بخاطر دارم... نمیدانم حکمتش چیست که از دست دادنت در آن روزا همزمان شد با ایام فاطمیه شاید چون درد ها و رنج هایت نَمی از روضه ی حضرت زهرا(س) دارد عزیزِ قلبم...
مگر می شود آخرین لبخندت را ، آخرین نگاهت را از یاد ببرم؟!
مگر می شود تک تک لحظات دردکشیدنت را از یاد بُرد ، التماس هایم به خدا را نمی توانم فراموش کنم...(این مداحی زبان حال آن روزهایمان بود : ببین میتوانی بمانی بمان... عزیزم تو خیلی جوانی بمان)
مادرم این گونه رفتنت شد زخمِ عمیقِ قلبم که تا همیشه آتشم میزند
و حالا من سالهاست با روضه های فاطمیه جور دیگری می‌سوزم💔
دوست داشتید فاتحه ای نثار عزیزِ قلبم کنید.
مادرمنم یازده سال پیش رفت.
خدا بهت صبر بده
فاتحه خوندم